Titel: Isabelle.
Schrijver: Tessa de Loo.
Uitgeverij: De Arbeiderspers
Aantal pagina’s: 123 pagina’s
Genre: novelle, psychologische roman   
Jaar van uitgave: 1989

Het laatste boek dat ik voor Nederlands heb besloten te lezen is ‘Isabelle’ van Tessa de Loo. Toen ik over dit boek las leek het me een erg spannend boek en besloot het te lezen.

Hier volgt een korte samenvatting:
In Frankrijk verdwijnt op een dag plotseling de knappe actrice Isabelle Amable. Ze is gaan zwemmen waar zij uit het niets wordt overvallen door twee honden. De eigenaar van deze honden heet Jeanne Bitor, een vrouw die extreem ‘lelijk’ is.
Jeanne Bitor ontvoert Isabelle en dwingt haar een paar maanden als model te poseren voor haar schilderij, ze sluit Isabelle in haar eigen huis op in een vochtige en tochtige kelder en ze geeft haar niks te eten.
Zo wil Jeanne het aftakelingsproces van Isabelle en haar schoonheid schilderen, ook wil ze hiermee Isabelle laten voelen hoe het is om net zo lelijk te zijn als haar. Naarmate het verhaal vordert leren Isabelle en Jeanne elkaar steeds beter kennen omdat ze steeds meer geheimen van zichzelf prijsgeven.
Ook lees je in het boek het verhaal van Bernard, een detective die op zoek gaat naar Isabelle. Bernard komt vaak in het café waar Jeanne werkt en begint te vermoeden dat zij iets te maken heeft met de verdwijning van Isabelle, na een gesprek met haar.
Maar zal het hem ook lukken om Isabelle te vinden en haar te redden uit de klauwen van deze ‘heks’ daarvoor zul je toch echt zelf het boek moeten lezen.

Ik ben erg positief over het boek, het leest namelijk er makkelijk weg. Dit boek heeft, vind ik, veel weg van een thriller. Ik vond het boek erg spannend waardoor ik ook graag wilde weten hoe het af zou lopen. Het boek is in de derde persoon geschreven, ondanks dit kan het boek als nog erg verwarrend zijn omdat je twee verschillende verhaallijnen door elkaar leest. Namelijk de verhaallijn van Jeanne die Isabelle ontvoert heeft en de andere verhaallijn laat zien hoe Bernard op zoek is naar Isabelle.
Een minpunt aan het boek vond ik dat het soms erg langdradig werd want het hele boek gaat eigenlijk over de lelijkheid van Jeanne en hoe ze Isabelle de schuld ervan geeft dat zij als lelijk wordt gezien.
Maar uiteindelijk kan ik toch zeggen dat dit boek me niet teleur heeft gesteld.

Ik heb ook het boek ‘De kraamhulp’ van Esther Verhoef gelezen, ook een thriller. Ik kan wel zeggen dat ik een boek zoals ‘De kraamhulp’ eerder aan zou raden dan dit boek, ik vind het toch minder spannend. Ondanks dat raad dit boek toch aan voor mensen die ook van thrillers houden en die voor het vak Nederlands nog boeken moeten lezen, het is een erg spannend boek met een goed verhaal.

Titel: De kraamhulp.
Schrijver: Esther Verhoef.
Uitgeverij: Ambo/Anthos Uitgevers
Aantal pagina’s: 329 pagina’s
Genre: thriller, detective                  
Jaar van uitgave: 2014

Deze week heb ik het boek ‘De Kraamhulp’ van Esther Verhoef gelezen. De tekst ‘Esther Verhoefs engste thriller ooit’ op de achterkant van het boek sprak me erg aan. Na verschillende verhalen over dit boek te hebben gehoord en nadat het me een paar keer aangeraden is omdat ik van ‘echte spannende’ boeken hou besloot ik dit boek te lezen.

Hier volgt een korte samenvatting van het boek:
Het boek ‘de kraamhulp’ gaat over tien beslissende dagen uit het leven van drie vrouwen: Didi, Hennequin en Miriam. Drie vrouwen die op het randje staan van een hele diepe afgrond.
Didi is net bevallen en zoekt thuis de rust op, Hennequin is de kraamverzorgster en Miriam is politiemedewerkster die de dood van haar broer maar moeilijk kan verwerken omdat hij ‘per ongeluk’ van de  trap is gevallen. Maar wat nou als het geen ongeluk blijkt te zijn en de kraamverzorgster niet het beste met Didi voor heeft maar juist het slechtste?
Wat als je niet weet dat je in een hoekje wordt gedreven maar er te laat achter komt?
Dit boek gaat over tien dagen, tien dagen die voor drie vrouwen beslissend kunnen zijn tussen leven en dood, wie kun je nog vertrouwen? En wie niet?…

Dit boek is me verschillende keren aangeraden omdat het zo ontzettend spannend schijnt te zijn en ik moet zeggen dat ik op sommige momenten echt daadwerkelijk ‘op het puntje van mijn stoel heb gezeten’ en dat heb ik niet vaak met boeken.
Het boek is in de derde persoon. Wel is in het begin het boek nog wat verwarrend omdat je drie verhaallijnen door elkaar heen leest en je in het begin nog niet echt de personages uit elkaar kan houden…
Ik vind het boek erg goed geschreven en de spanning werd echt langzaam opgebouwd, waardoor je steeds meer vragen krijgt en vraagtekens gaat zetten bij bepaalde gebeurtenissen in het boek.
De Kraamverzorgster was in dit boek de ‘slechte’, wat ik zo ontzettend goed vond was dat er steeds een ‘songtekst’ terug kwam in het boek die als het ware haar echte identiteit toonde, wat het boek op sommige momenten zelfs een beetje angstaanjagend maakte. Een voorbeeld hiervoor is:
There’ll be times
When my crimes
Will seem almost unforgivable
I give in to sin
Onder andere door dit leerde je steeds meer de ware identiteit kennen van de kraamverzorgster.
Het enige minpunt aan het hele boek is het einde hierover heb ik ook meerdere kritieken gelezen. Het einde van het boek lijkt een beetje afgeraffeld, het verhaal is heel gedetailleerd en geraffineerd geschreven maar op het eind lijkt dat niet meer het geval te zijn.
De ‘grote’ ontknoping van dit boek vond plaats in de laatste vijf pagina’s, ik vind het erg jammer dat er in het boek voor mijn gevoel naar hele grote ontknoping wordt toe gewerkt met een plot twist, maar uiteindelijk bleek het einde heel erg voorspelbaa, dat vond ik echt erg jammer ik had zelf gehoopt op de plot twist.
Helaas kan ik niet zeggen hoe het boek eindigt want dat zou het geen recensie meer zijn, maar ik kan wel zeggen dat ik toch wel een spectaculair einde had verwacht maar helaas mocht dit niet zo zijn.

Ik kan wel met zekerheid zeggen dat ik het boek aanraad aan iedereen die van spannende thrillers houdt en natuurlijk tegen een beetje bloed en moord kan want zonder dat is een thriller naar mijn idee niet compleet…

Titel: Bint
Schrijver: Ferdinand Bordewijk
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar
Aantal pagina’s: 78 pagina’s
Genre: Dystopie                                                     
Jaar van uitgave: 1934

We hebben dit jaar met school het boek ‘Bint’ van Ferdinand Bordewijk gelezen. Ik heb sloten dit boek ook op mijn boekenlijst te zetten. Toen ons in de klas in het kort werd vertelt waar het boek over ging sprak het me erg aan, het deed me namelijk sterk denken aan een dystopisch boek, en dat zijn boeken die ik graag lees maar dan van Engelse schrijvers. Uiteindelijk na veel moeite te hebben gedaan om het boek te snappen is het me erg tegengevallen omdat dit een andere vorm van dystopie is dan die ik leuk vindt.

Hier volgt een korte samenvatting over het boek:
Bint is de directeur van een school, waar De Bree de nieuwe docent Nederlands wordt. Bint vindt dat de manier waarop onderwijs wordt gegevens slecht aansluit op de eisen van de maatschappij, hij vindt dat het onderwijssysteem moet veranderen. Op de school heerst orde en tucht, iets wat vijf jaar geleden op de school is ingevoerd. De favorieten klas van Bint is de klas ’4D’. Deze klas heeft de vorige docent Nederlands weggepest.
De Bree handhaaft het systeem van Bint in alle klassen waaraan hij lesgeeft. Hij ziet de klassen als wezens en geeft elke klas een naam, één klas noemt hij ‘de hel’. De klas die ‘de hel’ wordt genoemd is klas 4D.
De Bree verklaart meteen de oorlog aan ‘de hel’, dit doet hij zodat er geen problemen zullen komen, dit werkt. Uiteindelijk wordt er vanuit ‘de hel’ het initiatief getoond dat ze ‘vrede’ willen sluiten met De Bree, maar zonder succes. Het antwoord van De Bree blijft nee. Eén van de leerlingen uit ‘de hel’, Van Beek, pleegt zelfmoord vanwege een onvoldoende die hij krijgt tijdens de vergaderingen. Bint voorspelt dat er door deze gebeurtenis moeilijkheden kunnen ontstaan. En er ontstaat inderdaad een opstand tussen de leerlingen op de school, maar ‘de hel’ slaat neer op deze leerlingen. Dit doen ze omdat Bint dit van hun gevraagd heeft en ze worden hiervoor zelfs uiteindelijk beloond.
Niet veel later gaat de school op reis naar Noord-Frankrijk en De Bree gaat mee, hij krijgt de helft van ‘de hel’ onder zijn hoede. Alles verloopt redelijk goed, aan het einde van het jaar vraagt Bint of De Bree nog een jaar wil blijven, in eerste instantie weigert hij. Toch bedenkt hij zich en schrijft een brief aan Bint waarin hij vertelt dat hij terug wil komen.
Aan het begin van het jaar blijkt dat Bint niet meer terugkeert als directeur het blijkt te maken te hebben met de zelfmoord van Van Beek.

Zoals ik al zei in mijn inleiding hou ik erg van dystopische boeken, Bint is een dystopisch boek maar op een heel andere manier. De dystopische boeken waar ik van hou gaan over het einde van de mensheid of wereld een voorbeeld hiervan is het boek “The Maze Runner” (een boek waar ik zelf helemaal weg van ben).
Bint wordt als een dystopisch boek gezien omdat Bint als dictator met stalen tucht als het ware regeert over zijn school.
Ik kan niet zeggen dat dit een boek is wat ik met plezier heb gelezen, buiten dat ik het verhaal niet altijd helemaal snapte vond ik de manier hoe het boek geschreven is er vaag. Het boek heeft ook positieve punten; dat het in de 3de persoon is geschreven en dat het verhaal chronologisch vertelt wordt, dat maakt het lezen van dit boek in mijn geval alweer wat makkelijker.
Waarschijnlijk zal Bint een heel goed en kenmerkend boek zijn voor de tijd waarin het is geschreven, maar om het in het ‘nu’ te lezen vind ik het vooral een erg ouderwets boek met onduidelijk taalgebruik.

Al met al kan ik zeggen dat ik het boek Bint geen goed boek vind. Waarschijnlijk zal het ook per persoon verschillen wat je er van vindt, ik hou meer van boeken die wat later geschreven zijn want dan kan ik me beter inleven. Een voorbeeld hiervan is het boek ‘De Kraamhulp‘ dat ik al eerder heb gelezen, in dit boek heb ik me erg goed kunnen inleven omdat het boek in het ‘nu’ geschreven is, waardoor ik het idee kreeg dat het mogelijk was dat mij dit ook zou kunnen overkomen. Dit gevoel heb ik helaas niet bij Bint gehad.
En daarom vind ik het boek geen aanrader.

Titel: Erik of het klein insectenboek.
Schrijver: Godfried Bomans.
Uitgeverij: Meulenhoff boekerij bv, Amsterdam.
Aantal pagina’s: 143 pagina’s
Genre: Sprookje                   
Jaar van uitgave: 1940

Deze week heb ik het boek ‘Erik of het klein insectenboek’ van Godfried Bomans gelezen. Toen ik over dit boek hoorde sprak het verhaal me erg aan, en besloot het te lezen.

Hier volgt een korte samenvatting van het boek:
Het boek gaat over de negenjarige Erik Pinksterblom, een erg fantasierijk jongetje. Op een avond ligt Erik in bed, hij wil wakker blijven want hij voelt dat er ‘iets bijzonders’ gaat gebeuren. In de tijd dat Erik probeert wakker te blijven leert hij nog wat voor zijn toets van morgen uit het boek ‘Solms’ beknopte natuurlijke historie’.
En dan opeens gebeurt ‘het’, alle schilderijen uit Eriks’ kamer komen tot leven, ook het schilderij Wollewei (Erik wilde al heel lang weten hoe het zou zijn om in de Wollewei te leven). Vervolgens wordt Erik klein, en klimt in het schilderij Wollewei.
Waarna Erik in de ‘insectenwereld’ komt. Hier ontmoet hij de wespen familie, logeert in het hotel slakkenhuis en wordt vrienden met een Vlinder. Ondergronds ontmoet hij een worm en een doodgraver, die niet kan wachten tot Erik dood gaat, en die probeert hem tijdens zijn bezoek zelfs vet te mesten…
Langzaamaan ontstaan er steeds meer geruchten over Erik in de ‘insectenwereld’, want Erik weet alles over de insecten, waardoor Erik een groot raadsel wordt voor alle insecten…
Sterker nog de insecten zien Erik als een leider, waardoor de hele insectenwereld in gevaar komt, want de insecten durven niks meer te doen tot dat ze van Erik bevestiging hebben gekregen dat het ook goed is wat ze doen.
Langzaam aan krijgt Erik erge heimwee naar huis… Hij gaat samen met de mieren opzoek naar de uitweg uit het schilderij, maar dit gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot…

Ik kan met zekerheid zeggen dat Erik of het klein insectenboek het vreemdste boek is wat ik ooit heb gelezen. Het boek was totaal niet wat ik ervan verwachtte toen ik ervan hoorde, ik hou wel van sprookjes en verhalen die zich afspelen in een fanatsiewereld, maar dit boek ging nog een stap verder. Het boek viel erg tegen en ik kan er dan eigenlijk ook niet echt positief over zijn, het enige wat ik nog wel leuk vond aan het boek was dat er humor in zat.
Het boek vond ik erg moeilijk om doorheen te komen, en ik vind dat ik voor zo’n dun boekje er best wel lang over heb gedaan om het uit te lezen. Maar dat is puur te wijten aan het feit dat ik het boek ontzettend saai vond.
Wat ik ook erg raar vindt is dat er aan het begin van elk hoofdstuk een korte samenvatting staat waar dat hoofdstuk overgaat, zo blijft er helemaal geen spanning meer over…
Het verhaal is als je kijkt naar de diepere betekenis erg deprimerend, want het boek laat in mijn idee zien dat Erik als allesweter als het ware de macht heeft, want door zijn kennis (en kennis is macht) wordt hij door de insecten gezien als hun leider. En als Erik die kennis of macht verkeerd uitoefent zoals in dit boek gebeurd, zal alles in het honderd lopen…

Al met al mag ik denk ik wel concluderen dat Erik of het klein insectenboek geen aanrader is en dat het boek gewoon erg raar en vreemd is…

Titel: Het Diner.
Schrijver: Herman Koch
Uitgeverij: Anthos
Aantal pagina’s: 301 pagina’s
Genre: psychologische roman              
Jaar van uitgave: 2009

De afgelopen paar weken heb ik het ‘Het Diner’ van Herman Koch gelezen. Ik heb er voor gekozen om dit boek te lezen omdat ik al het één en ander over dit boek gehoord had, en dat sprak me erg aan.

Hier volgt een korte samenvatting van het boek:
De hoofdpersoon in dit boek is Paul, wiens broer Serge zich als minister-president kandidaat heeft gesteld. Het boek gaat over een ‘normaal’ familie diner. Bij het diner zijn Paul, Serge en hun beider vrouwen aanwezig. Aan het begin van het diner wordt er over de gewone dagelijkse dingen gesproken. Tot dat het punt komt waar ze het eigenlijk echt over moeten hebben; hun kinderen. Want hun kinderen hebben namelijk iets ergs gedaan, iets wat hun leven zal veranderen, en misschien zelfs hun toekomst zal verwoesten. En wat misschien nog wel vreemder is, is dat niet iedereen even veel af weet van wat er gebeurd is…

Ik vond Het Diner een leuk boek om te lezen, omdat het is geschreven met een satirisch ondertoon. Alleen kan ik niet ontkennen dat het boek naar verloop van tijd erg langdradig werd waardoor ik snel afhaakte, er zat namelijk niet echt spanning in het boek. Eigenlijk kan ik beter zeggen dat het boek een beetje afwisselde in spanningsgraad. Het ene moment zat je bij wijze van spreken op het puntje op je stoel, omdat je wilt weten wat de zoons hebben gedaan, maar als je dan vervolgens in het volgende hoofdstuk 10 pagina’s leest over hoe het psychologisch gezien niet goed gaan met de hoofdpersoon zwakt dat de spanning wel af vond ik.
Het ‘echte’ spannende verhaal kan ik vertellen begint pas in de laatste 20 pagina’s, dan pas wordt de ‘echte’ spanning opgewekt bij de lezer, misschien is het maar persoonlijk maar ik vond dat de laatste 20 pagina’s van het boek veel spannender waren dan het de andere 281 pagina’s.

In het voorwoord van het boek vraagt men zich af in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de daden van je eigen kind. Na het lezen van dit boek vindt ik nog steeds een lastige vraag om te beantwoorden. Persoonlijk denk ik dat je heel ver zou gaan voor je eigen kinderen.

Ik kan het boek zeker aanraden aan mensen die van thrillers houden hoewel het boek niet de ‘ideale’ thriller voorstelt, blijven er toch vragen tot het einde onbeantwoord. En daarom blijf je ook doorlezen omdat je antwoord wilt op die ene cruciale vraag “wat hebben de zoons voor ergs gedaan? Wat leven van twee stellen zo erg kan beïnvloeden.”

Titel: Oeroeg.
Schrijver: Hella S. Haasse
Uitgeverij: Amsterdam EM. Quirido’s uitgeverij BV
Aantal pagina’s: 116 pagina’s
Genre: Novelle                    
Jaar van uitgave: 1948

Deze week heb ik het boek ‘Oeroeg’ van Hella S. Haasse gelezen. Ik vond dit boek niet zo prettig om te lezen, door de manier waarop het geschreven was.

Hier volgt een korte samenvatting van het boek:
Het boek begint erg direct, met de zin ‘Oeroeg was mijn vriend’. Hoe verder je in het boek komt, hoe duidelijker de verklaring wordt voor deze zin. Het verhaal speelt zich af in Nederlands-Indië. Oeroeg en de ik-persoon waren vroeger hele goede vrienden die niks zonder elkaar deden. In de kinderjaren van de ik-persoon, beseft de ik-persoon (waarvan de naam overigens nooit in het boek genoemd is) dat Oeroeg anders is, doordat hij een inlander is. Hoe ouder de ik-persoon wordt, hoe meer hij beseft dat Oeroeg anders is dan hij. Langzaam aan groeien de ik-persoon en Oeroeg steeds verder uit elkaar. Totdat ze vrijwel vreemden van elkaar zijn… Zal dit ooit nog goed komen?

Ik moet eerlijk zijn dat ik niet erg enthousiast ben over dit boek. Dat heeft met meerdere dingen te maken. Ik vond de manier van schrijven totaal niet prettig, de zinnen waren voor mijn gevoel heel erg onsamenhangend. Soms werden er woorden gebruikt in zinnen als bijvoorbeeld ‘baboe’, een Indonesisch woord, er kwamen meer Indonesische woorden voor in het boek, waardoor je soms eerst het woord moest opzoeken voordat je verder kon lezen, dit vond ik erg irritant. Er zijn geen hoofdstukken in dit boek, dit vind ik zelf erg vervelend lezen omdat je dan je tijdens het verhaal moet overschakelen naar verschillende plekken, terwijl als je hoofdstukken hebt je veel makkelijker kunt schakelen tussen verschillende plaatsen, plekken en personen. Ook vind ik het jammer dat het boek in de ik-vorm is geschreven, maar dat is denk ik ook persoonlijk.
Wat me wel aansprak is het verhaal, ik vond het een verhaal als geen ander verhaal, het verhaal is erg mooi en origineel. Waarbij je, jezelf verschillende vragen gaat stellen.

Ondanks het verhaal, beveel ik het boek toch niet aan als je even makkelijk een boek wilt lezen voor Nederlands. Ik beveel het boek wel aan voor mensen die bereid zijn wat meer moeite te doen om het boek te begrijpen, en het ook nog eens leuk vinden om wat op te snuiven van Nederlands-Indische cultuur in die tijd.

Titel: Het bittere kruid.
Schrijver: Marga Minco
Uitgeverij: Bert Bakker – Amsterdam
Aantal pagina’s: 125 pagina’s
Genre: Historie, Jodenvervolging                    
Jaar van uitgave: 1957

Deze week heb ik het boek ‘Het bittere kruid’ van Marga Minco. Het boek las erg makkelijk, waardoor het verhaal mij erg aansprak.

Hier volgt een korte samenvatting van het boek:
De ik-persoon in dit verhaal is de jonge Marga Minco. Ik zal in deze samenvatting de ik persoon met Marga aanduiden.
Het boek start net na de overgave van Nederland in de WO 2, Marga en haar familie keren net terug van een evacuatie. Marga’s vader vindt dat onderduiken niet nodig is, want hij gelooft de verhalen over de Jodenvervolging niet, en als het wel zo was klonk het allemaal zover weg.
Het gezin verhuist na enige tijd naar Amersfoort, omdat Marga daar in het ziekenhuis wordt opgenomen met tbc (een bacteriële infectie). Dave de broer van Marga en zijn vrouw wonen hier ook. Later komt vader thuis met Jodensterren, die moeten ze op hun kleding maken, ook krijgen Marga’s vader en Dave een oproep voor het werkkamp, maar ze worden beiden afgekeurd.
Opnieuw komt er een oproep, nu voor het gehele gezin, Marga en Dave komen er onderuit door te doen alsof ze ziek zijn. Haar vader en moeder worden afgevoerd naar een wijk speciaal voor joden in Amsterdam. Op een dag besluit Marga naar haar ouders toe te gaan, ze verblijft daar een tijdje. Later worden haar ouders opgepakt.
Marga weet te ontsnappen en gaat samen met Dave en Lotte opzoek naar een onderduik adres. Lotte en Dave worden opgepakt. Marga wisselt een paar keer van onderduikadres, tot het einde van de oorlog.
Aan het einde van het boek bezoekt ze haar oom en tante, haar oom gelooft dat haar vader nog steeds ooit zal terugkeren, maar gebeurd dit ook?

Het verhaal zelf spreekt me erg aan, het verhaal leest heel makkelijk. Hoewel ik zelf niet van verhalen houd die over de oorlog gaan vond ik dit verhaal erg meevallen, doordat je een beetje in het verhaal wordt mee gesleept.
Het boek is in de 1ste persoon geschreven, dit vind ik wel erg vervelend. Ik lees liever over de gebeurtenissen van iemand, i.p.v. dat ik die ‘iemand’ ben.
Het verhaal was vind ik erg saai, maar dat zal denk ik ook voor een deel persoonlijk zijn. Omdat je in heb begin al weet hoe het ongeveer gaat aflopen, dat niet alleen, op sommige momenten was het verhaal een beetje ‘vaag’ en onsamenhangend waardoor het juist saai werd.
Ondanks alles heb ik toch geen spijt dat ik dit boek heb gekozen en gelezen, want in dit boek wordt een mooi verhaal verteld over een joods meisje dat opgroeit in een grote familie tot dat haar hele familie is afgevoerd en ze er alleen voor staat.

Titel: Het Bombardement.
Schrijver: Ate de Jong
Uitgeverij: Thomas Rap – Amsterdam
Aantal pagina’s: 286 pagina’s
Genre: Drama, Historie                       
Jaar van uitgave: 2012

In de afgelopen week ben ik begonnen met het lezen van het boek ‘Het Bombardement’. Er is ook een gelijknamige film, die kwam uit in 2012, de regie was onder leiding van Ate de Jong.

‘Het Bombardement’ vertelt het verhaal van een oude man, Vincent de Graaf. Samen met hem blik je in dit boek terug op zijn beleving van het bombardement op Rotterdam. Maar ook speelt het boek zich af in het heden, waar Vincent samen met zijn kleindochter, Mia. de verschillende plekken bezoekt die hij heeft gezien in de dagen voor en tijdens het bombardement. Gedurende dit verhaal komt Mia steeds meer over het verleden van haar opa en haar moeder te weten.
Het verhaal gaat over de liefde die piccolo Vincent, aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, voelt voor de Duitse Eva, die hij in het hotel waar hij werkt leert kennen. Zij staat op het punt een verstandshuwelijk te sluiten met Dirk, een weduwnaar met twee kinderen. Hoe het komt dat de twee kinderen van Dirk uiteindelijk worden opgevoed door Vincent kun je in dit boek lezen.

Zelf ben ik erg tevreden over dit boek, toen ik besloot dit boek te gaan lezen, heb ik ook de film van het boek gezien. Het boek en de film lijken heel erg op elkaar qua verhaallijn die zich in het verleden afspeelt, voor en tijdens het bombardement. Het boek leest erg makkelijk, waardoor ik wilde blijven lezen. Zowel het boek als de film bevat een prachtig verhaal, het wordt allemaal heel gedetailleerd vertelt, waardoor je echt even het gevoel bent dat jij degene bent die het allemaal mee maakt. Het boek is in de 3de persoon geschreven ook dat is heel prettig, hierdoor leest het boek nog makkelijker.

Er zijn ook een paar dingen waarover ik niet helemaal tevreden ben. Ik vind dat het verhaal erg lijkt op de film ‘De Titanic’, zelf vind ik ‘De Titanic’ een erg goede en mooie film. Ik vind het jammer dat het verhaal niet wat meer op zich zelf staat. Zowel ‘Het Bombardement’ als  ’De Titanic’ gaan allebei over een waargebeurde ramp. In beide gevallen gaat het over een onmogelijke liefde, die dan inderdaad ook niet goed afloopt. Ik ben trouwens niet de enige die dit was opgevallen. Ik heb op internet gelezen dat hierover veel ophef was, over zowel de film als het boek.
Een ander punt van kritiek is het steeds terug keren van het verleden naar het heden, ik vond de verhaallijn die zich in het heden afspeelde ook helemaal niet interessant, dit stuk las ik veel minder snel. Het verleden boeide me juist heel erg.
Het boek is helaas niet echt spannend, althans dat vond ik, maar het verhaal leest wel lekker door.

Ik raad dit boek zeker aan, het is een ontzettend mooi boek over het bombardement op Rotterdam.
Op sommige momenten in dit boek is het gewoon alsof je er even bij bent… Al is het maar heel even…

Titel: Het Gouden Ei.
Schrijver: Tim Krabbé
Uitgeverij: Prometheus
Aantal pagina’s: 97 pagina’s
Genre: Misdaadroman, Psychologische roman                        
Jaar van uitgave: 1984

Deze vakantie heb ik het boek het Gouden ei van Tim Krabbé gelezen. Het boek was spannend, dat vond ik persoonlijk wel goed wat zo lees ik makkelijk door een boek heen.

Hier volgt een korte samenvatting van het boek:
Het boek begint in de auto, Saskia en Rex gaan samen op vakantie. Ze stoppen bij een TOTAL-benzinestation. Eenmaal aangekomen op het station, stelt Saskia voor om te rijden, dit vindt ze behoorlijk spannend want dit is de eerste keer dat ze rijdt nadat ze haar rijbewijs heeft gehaald.
Eerst besluit Saskia wat te drinken te halen, maar nadat ze weg is gegaan om drinken te halen is ze nooit meer terug gekomen. Rex gaat haar zoeken, maar vindt haar niet. Ook niet met de hulp van de mensen bij het benzinestation. Rex denkt nog terug aan de droom van het gouden ei die Saskia had.
Hier na gaat het boek acht jaar later verder, Rex heeft een nieuwe vriendin en weet niet of hij ooit nog iets van Saskia zal horen. Hij besluit na een potje badminton zijn huidige vriendin Lieneke, ten huwelijk te vragen, ze trouwen in Februari. ‘S nachts praat Rex in zijn slaap over het Gouden ei.
Hierna gaat het over Raymond Lemorne, hij was een man die de perfecte moord wilde plegen op een vrouw, zijn slachtoffer was Saskia. Saskia deed hem denken aan zijn dochter.
Rex heeft acht jaar na het verdwijnen van Saskia een grote Franse advertentie campange gehouden. Maar helaas hoort hij hier niks op.
Rex was in het postkantoor om een brief aan Lieneke te schrijven, zodra hij het postkantoor uitstapt, kwam Raymond Lemorne op hem af. Raymond vertelt Rex dat Saskia dood is. Als Rex wil weten hoe alles is gebeurd, moet hij hetzelfde lot ondergaan als Saskia.
Rex wordt bij het benzine station in een auto gezet, daar krijgt hij slaapmiddel toegediend. Hij wordt wakker in een kist, en beseft dat het onder de grond is. Hij beseft dat Saskia levend begraven is.
De brief die Lieneke van Rex krijgt leest ze een aantal keer, ze probeert een afspraak met hem te maken maar hij lijkt verdwenen van de aardbodem net als Saskia. Er is nooit meer iets van één van hun vernomen.

Ik vond het boek niet echt een leuk boek. Dit heeft meerdere redenen, de overgangen tussen de hoofdstukken zijn erg groot, waardoor het boek voor mij erg onduidelijk werd.
Zelf hou ik er ook niet van als een boek slecht afloopt, in dit opzicht heb ik dan ook spijt dat ik het boek gelezen heb, zou ik dit van te voren weten had ik een ander boek gekozen. Ik vind het niet erg als een boek een open eind heeft, want hier kan je, je eigen invulling aan geven. Hoewel ik liever een boek lees dat goed afloopt en een gesloten einde heeft.
Het boek wordt verteld in de 3e persoon, dat vindt ik persoonlijk erg prettig wat dat leest makkelijker.
Een pluspunt aan dit boek is dat het einde erg spannend was, het eerste hoofdstuk vond ik ook erg spannend, maar die spanning zakte in het tweede hoofdstuk omdat de overgang van het eerste hoofdstuk naar het tweede hoofdstuk erg groot en onduidelijk was.
Ik zou het boek wel kunnen aanraden voor mensen die houden van spannende boeken en het niet erg vinden als het boek slecht afloopt.

Titel: Warenar
Schrijver: P.C. Hooft
Uitgeverij: Taal & Teken, Leeuwarden
Aantal pagina’s: 95 pagina’s
Genre: Toneelstuk                                                      
Jaar van uitgave: 1617

“Gij, Amsterdamse dochters en zonen, En ook gij die hier pas onlangs zijn komen wonen: Dankzij keizer Maximiliaan zal onze nieuwe westerse toren Weldra met haar keizerskroon de wolken gaan doorboren. Wees niet verbaasd dat ik zo weelderig ben gekleed, Ik ben Uw goedgeefse medeburgeres die Mildheid heet, Die zich ondanks haar rijkdom armoedig voordoet, Maar met een blij har zichzelf en de armen voed uit haar overvloed. Ik zal U ronduit vertellen waarom ik mij hier aan U voor kom stellen”

Valt je al iets op als je zo kijkt naar dit eerste stuk van dit boek?
Inderdaad elke regel rijmt!
Het tweede trimester gingen voor het vak Nederlands het boek Warenar lezen, dit zal ook meteen mijn derde en laatste boek zijn die ik voor het jaar 1880 zal lezen voor school, aangezien we er maar drie moeten, en ik er nu drie heb gelezen.
Warenar vertelt het verhaal over een oude vrekkige man die bang is om zijn pot met geld te verliezen, en daarom iedereen van zich afduwt, en een eenzaam bestaan leidt.Dat is echter niet alles ondanks de grote hoeveelheid geld die Warenar heeft besluit hij in armoede te leven zodat niemand ook maar enig idee heeft dat hij rijk is.

Warenar heeft een dochter Claartje, Claartje is zwanger van Ritstert maar dit weet Warenar niet. Rijckert, de de al wat oudere buurman van Warenar,  vraagt aan Warenar om de hand van zijn dochter en hij stemt in maar denkt dat het van Rijckert  een list is om de pot met geld van hem te stelen.
Uit pure wanhoop en argwaan besluit Warenar de pot met geld te verstoppen op het kerkhof, hij begraaft de pot zelfs.
Lecker de knecht van Rijckert ziet Warenar de pot verstoppen en steelt de pot met geld. Lecker loopt dan Ritstert tegen het lijf,  Ritstert ziet dat Lecker een pot onder zijn kleding heeft verstopt.
Uiteindelijk komt de pot weer terug bij Warenar, vervolgens schenkt hij de pot met geld aan Claartje als bruidsschat, dit niet gaat trouwen met Rijckert maar met Ritstert.

Warenar vond ik persoonlijk niet zo prettig boek om te lezen, juist doordat het een boek helemaal gerijmd werd. Want doordat het boek juist moest rijmen klopte voor mijn gevoel soms een zin niet helemaal. Of liep de ene zin helemaal niet lekker over in de andere.
Persoonlijk vond ik het verhaal van Warenar wel een leuk verhaal, als je het snapt, daar heb ik wel wat moeite mee gehad. Daarom vond ik het zelf erg fijn dat we in de klas er aandacht aan besteed hebben.
Warenar heeft een duidelijke rolverdeling, Warenar is geschreven in de derde persoon wat ik zelf ook nog al fijn vind want ik lees niet graag in de eerste persoon, ik lees namelijk liever over een persoon.
Het boek is ook duidelijk chronologisch verteld wat ik erg fijn vind, je leest bijvoorbeeld niet eerst het eind en dan pas het begin.

De conclusie die ik kan trekken nadat ik dit boek heb gelezen is dat ik het boek zeker niet zo erg vond om te lezen, het enige minpuntje aan dit boek is dat het rijmt en dat leest erg moeilijk en vervelend.
Ik zou het boek wel aanraden aan mensen die nog een boek van voor 1880 op school moeten lezen, als je een beetje je best doet om het verhaal te snappen dan, is het boek best leuk om te lezen.