Sonja Nederlands – tekstbegrip

5VWO komt wat onrustig binnen het eerste uur. Meestal zijn ze nog niet helemaal wakker en is het meer de kunst om ze aan het werk te krijgen. Ik ben dus al een beetje alert. En vraag eens rond wat er aan de hand is. Juf, we hebben straks een geschiedenis SE, kunnen we nog even leren? Oeps.. altijd een moeilijk moment. Geef je toe, dan loop je de kans dat ze het hele jaar ervan uit gaan dat dat bij mij kan. Daar gaat mijn onderwijstijd, en dan maar hopen dat ze die tijd weer inhalen bij de geschiedenisles als ze een SE voor mijn vak hebben. Maar als ik het niet doe, dan krijg ik leerlingen die chagrijnig elke gelegenheid aangrijpen om ergens stiekem in het geschiedenisboek te duiken.. dat wordt dan een ‘bots-uur’. Een snelle middenweg. Ik besluit aan het begin van het schooljaar toch maar in te zetten op de relatie. Ik ben ervan overtuigd dat echt leren alleen maar kan als je echt wil. En gelukkig willen onze Daltonleerlingen echt heel erg vaak uit zichzelf leren. Dus ik doe een voorstel: het laatste kwartier kun je zelfstandig aan het werk. Dan kun je eventueel kiezen voor geschiedenis en de stof voor Nederlands later in de week thuis of in een Daltonuur afmaken. Ik stel er wel tegenover dat ik dan nu verwacht dat ze hard aan de slag gaan voor me. Ze proberen het nog op te rekken tot 20 minuten, maar ik houd vol en ze stemmen toe. Ik geef ze een examentekst havo. Gelukkig heb ik dat al aangekondigd, want ook nu komt er van een enkeling nog protest. Ik heb het eerder met ze gehad over wat een tekst nou eigenlijk moeilijk maakt. En ik wil ze van een tl-examen, via een havo-examen meenemen naar een vwo-examen. Vorige week een tl-examen laten maken. Vonden ze eigenlijk wel interessant. Een vwo’er vindt toch dat dat wel makkelijk moet kunnen. Viel toch nog soms een beetje tegen. Wat meer respect dus voor de tl-ers. Goed zo. Nu een havo-examen. Het valt me mee, na nog geen 5 minuten zijn ze allemaal stil aan het werk. Ik maak de tekst zelf ook nog een keer. En zowaar tikt de klok zomaar ineens kwart over 9 voorbij.. niemand reageert en ik moet er eigenlijk wel om lachen. Ze zitten er toch wel in. Om tien voor half besluit ik zelf even te vragen hoe het is gegaan. Ze willen toch nog even kwijt dat deze tekst toch echt wel anders is dan de tl-tekst. Ze zien het nu. En vooral de vragen zijn anders, ze gaan wat meer de diepte in. En natuurlijk willen ze nog even de antwoorden. De laatste tien minuten verlopen met geschiedenis. Ik benut deze tijd even om rond te lopen en te vragen hoe het nu met ze gaat met tekstbegrip. Wat ze ervan vinden en wat ze nog nodig hebben. Leuk om het daar weer even informeel over te hebben. Een beetje meebuigen soms kan geen kwaad..

Posted under Geen rubriek