Twee totaal verschillende reacties vandaag. Het is SE-week en ik probeer na te kijken. Ik heb me ‘verstopt’ in een lokaal aan het uiteinde van het gebouw, ver weg van de lokalen waar ik altijd les geef. Maar Nisrine en Sarah weten me toch te vinden. Nisrine struikelt bijna over haar woorden als ze me vertelt dat ze het SE tekstbegrip slecht gedaan heeft. ‘Ik heb echt alles gedaan wat je zei juf, alles aangestreept en erbij gezet, maar het is niet gelukt. Ik moest er gisteren van huilen’. Ze staat vol wanhoop voor me en oh, wat gun ik haar een 7, maar ik heb net haar SE nagekeken en kom niet verder dan een 4.5. Ik besluit het nog even niet te zeggen. En wat voelt het onmachtig dat het me niet lijkt te lukken om haar te leren hoe ze een tekst moet aanpakken om de vragen goed te kunnen beantwoorden. Ik word er zelf ook even moedeloos van. Ik mompel tot mijn schrik toch nog iets van ‘misschien valt het wel mee’.
Wat zou ik graag dit meisje helpen en waarom lukt het me niet? Ze wil heel graag, doet er veel moeite voor, luistert gretig naar me en toch lukt het niet. Zit ik toch weer op de verkeerde weg?
Dan loop ik Nienke tegen het lijf. Zij roept stralend dat het SE prima ging. ‘Ik heb het thuis alvast nagekeken en volgens mij is het goed hoor’. En inderdaad, ze heeft een goed cijfer, bijna een acht. Vorig jaar heb ik een paar keer met haar apart gezeten en haar aangeboden de structuur van een tekst te doorgronden door een woordweb te maken. Het werkt voor haar prima. Ze haalt nu constant goede cijfers bij tekstbegrip. (Ja, ik heb dit ook al geprobeerd bij Nisrine, helaas zonder resultaat.) Ik geef haar een complimentje. Ze glundert en vertelt met trots dat ze nu haar buurmeisje bijles geeft over tekstbegrip.
Ik denk dat ik Nienke eens vraag ook bijles te geven aan Nisrine…..
Posted under Geen rubriek
This post was written by sonjanederlands on november 28, 2012
