Gisteren de luxe om met een groepje te zitten met vier leerlingen uit de bovenbouw (havo 4). We belandden in een discussie over de soorten teksten. Dat ben ik wel gewend, want leerlingen vinden dat kunstmatige onderscheid dat wij maken in betogen, uiteenzettingen en beschouwingen lastig. Terecht.
Maar wat ik verrassender vond, was de discussie die vervolgens ontstond over wat een mening is. Deze leerlingen herkenden meningen soms helemaal niet. Zo stond in de (vrij eenvoudige) tekst die we samen lazen: ‘het mag duidelijk zijn dat de ruimte een schoonmaakbeurt nodig heeft’. De leerlingen herkenden dit niet als een mening. ‘Ik weet hier niets over juf, hij zal wel gelijk hebben hoor’. Maar toen ik natuurlijk opperde dat dat het nog geen feit maakte, ontstond er binnen de groep een discussie. ‘Als je moeder vindt dat je kamer schoon gemaakt moet worden, is dat dan ook een feit?’
Zo wordt het wel erg moeilijk om te begrijpen dat je een tekst aan het lezen bent, die je ervan probeert te overtuigen dat de ruimtevaart een schoonmaakbeurt nodig heeft. En ik besteed in de bovenbouw helemaal geen aandacht meer aan het verschil tussen feiten en meningen en in de onderbouw maar heel kort, met een enkele oefening. Nooit in tekstverband. Goed dus om leerlingen hierin steeds meer te laten groeien en er bij teksten veel meer aandacht aan te besteden.
Vandaag leerlingen in mijn brugklas hun mening laten twitteren bij een tekst die we samen lazen. Een leuke onderbreking en meteen een mooie aanleiding om te praten over feiten en meningen. Veel leuker dan die twee oefeningen uit het boek. De leerlingen daagde ik uit om hun mening zo te formuleren dat ze ‘ik vind’ weg gingen laten in hun twitter bericht. Herken je het dan nog als een mening? Waarom wordt het nu moeilijker?
En natuurlijk weer vol goede voornemens om er ook met mijn bovenbouw eens flink wat aandacht aan te besteden.
Posted under Geen rubriek, tekstsoorten
This post was written by sonjanederlands on april 12, 2012
