Trots, opluchting, verdriet. Mooi om dat bij al die leerlingen te zien tijdens hun examentijd. Maar ook bij mij als docent zijn de examens altijd een moment van emotionele betrokkenheid. De spanning als je de examens ziet: zijn de teksten moeilijk? Dan het moment dat je de enveloppen open maakt en begint met nakijken. Wat een teleurstelling over mijn 6v en wat was ik blij met mijn 5h. En dan de gesprekken met tweede correctoren. Zou 6v toch nog beter zijn dan ik eerst dacht? Het moment van het bekend maken van de n-norm en dan de opluchting. Ja, ik voel me beloond na een jaar keihard werken. En wat ben ik blij en trots op mijn leerlingen. Mijn eeuwige zoektocht naar hoe ik mijn leerlingen het begrijpen van teksten kan bijbrengen lijkt zijn vruchten af te werpen. In ieder geval dit jaar. Want ik weet inmiddels heus wel dat elke klas weer anders is. En wat bij de een wel werkt, bij de ander soms ineens niks doet.
Maar ik ben op de goede weg denk ik. En het lukt me volgens mij om leerlingen niet alleen op te leiden voor het diploma. Maar ze ook een goede basis mee te geven voor het vervolgonderwijs, zodat ze echt weten hoe ze daar langere teksten moeten lezen. Nog 1 spannende herkansing en twee herprofileerders. Duimen maar.
Posted under CSE
This post was written by sonjanederlands on juni 18, 2013
