Lekker weer lesgeven. Havo 5. Ik heb een kort tekstje uitgezocht en bij mezelf goed geobserveerd wat ik doe tijdens het lezen.
Het is een tekstje over de Italiaanse vruchtbaarheidsdokter. Er staat geen titel boven en ik merk dat ik daardoor geirriteerd raak. Ik ben een beetje onthand. Kennelijk geeft zo’n titel me snel houvast. Ik bepaal er het onderwerp mee en kan mijn voorkennis activeren. Grappig om dat bij jezelf te constateren.
Ik deel mijn ongenoegen over het ontbreken van de titel met de klas. Laat ik meteen maar toepassen wat ik lees in het boek van Cris Tovani.
De eerste alinea gaat over een congres van wetenschappers die op een congres de Italiaanse dokter uitmaken voor Mengele, Satan en Frankenstein. Ik zie direct een filmpje voor me. Ik sta op het congres en zie voor me hoe allerlei kleine mannen met brillen (wat een vooroordelen..) zich boos staan te maken.
Ik deel ook dit met mijn klas en vraag of er ook leerlingen zijn die filmpjes in hun hoofd zien. Er gaan schuchter een paar handen omhoog. En dan gebeurt het, Yasmine roept uit dat dat bij haar nooit gebeurt. Ze kijkt er een beetje verschrikt bij. Het lukt haar inderdaad niet om greep te krijgen op teksten en ook bij mij gaat er nu een lichtje branden waarom het haar waarschijnlijk niet lukt om een voldoende te halen voor tekstbegrip. Mooi altijd zo’n moment. Daar kan geen effectieve leertijd tegenop wat mij betreft. Yasmine en ik hebben een begin gemaakt van een weg omhoog. Ik weet het zeker. Met hulp van Cris Tovani gaan we een hoger cijfer tegemoet.
Posted under Geen rubriek
This post was written by sonjanederlands on januari 10, 2012
